
نامهاى خدا
در اين باره بايد دانست؛ خداوند جنس ندارد لذا نه مذكر است و نه مونث و نه چيز ديگرى شبيه به اين موارد.
لَيْسَ كَمِثْلِهِ شَيْءٌ «2»؛ «چيزى مانند او نيست».
اما از آنجا كه قرآن مجيد به زبان عربى نازل شده است؛ مىبايستى قواعد زبان عرب در آن رعايت گردد.
در زبان عرب نامهاى خداوند متعال مانند: «اللّه و رحمان»، مذكر لفظى است.
همانگونه كه لفظ «قمر» مذكر است و لفظ (شمس) مؤنث است. طبق قواعد زبان مىبايستى صفت با موصوف مطابقت نمايد. از اين رو صفاتى كه در قرآن براى خداوند آورده شده مذكر است ولى توجه داشته باشيد كه لفظ جلاله «الله» و يا «رحمان» مذكر حقيقى نيست؛ زيرا مذكر حقيقى آن است كه در برابر آن جنس ماده وجود داشته باشد و چنين چيزى در مورد خداوند وجود ندارد.
بنابراين؛ اين الفاظ، مذكر مجازى بوده و اوصاف آن بايد مذكر باشد؛ ولى به هيچ وجه اين مطابقت بدان معنا نيست كه (نعوذ بالله) خداوند مذكر و داراى جنس است؛ بلكه تنها تبعيت از ادبيات عرب است كه چنين اقتضايى دارد و اگر اسامى مؤنث آورده مىشد هم خلاف قاعده ادبى بود و هم سوال برانگيز.
بنابراين مذكر و مؤنث، همه مخلوقات خداوند هستند و رضايت يا عدم رضايت او از بندگان به ايمان، تقوا و عمل صالح آنان بستگى دارد.
مَنْ عَمِلَ صالِحاً مِنْ ذَكَرٍ أَوْ أُنْثى وَ هُوَ مُؤْمِنٌ فَلَنُحْيِيَنَّهُ حَياةً طَيِّبَةً «1»؛ «هر كس از- مرد يا زن- كار شايستهاى كند و مؤمن باشد، قطعاً او را با زندگى پاكيزهاى حيات [حقيقى] بخشيم».
- بازدید: 1013 مرتبه
دیدگاه ها
ارسال ديدگاه جديد
(لطفا از درج سوال در ديدگاه ها خودداري فرماييد براي طرح سوالات خود به اين آدرس مراجعه فرماييد)